Narody biblijne
Chetyci
kategoria:
Słowniki dział:
Narody biblijne
Lud pochodzenia Indoeuropejskiego. Jego pierwotna siedziba to tereny Anatolii (dzisiejsza Turcja), ze stolicą w Hattusas (dzisiejsza Baghazkoi) na wschód od Ankary. Na skutek ekspansji militarnej państwo chetyckie bardzo rozszerzyło swe terytorium sięgając na południe do terenów Równiny Megido.
W ruinach królewskiego archiwum w Hattusas odnaleziono wiele glinianych tabliczek zapisanych babilońskim pismem klinowym, oprócz tego pisma Chetyci opracowali również własne pismo, którym się posługiwali. Należeli do tych potęg, które odegrały najpoważniejszą rolę w starożytności. Państwo to podbiło i wchłonęło wiele innych ludów min. Hurytów. Jego potęga trwała od XVI do XII w. pne. Na terenie Palestyny, jak wskazują dane archeologiczne, osadnictwo chetyckie nastąpiło już w okresie patriarchów, i przetrwało mimo upadku państwa jeszcze kilka wieków, do czasów Salomona. Kres Chetytów nastąpił na skutek inwazji tzw. Ludów Morza.
Biblijne wzmianki o Chetytach
Biblia lokalizuje Chetytów m.in. w Hebronie, Beer-Szebie i Betel. Ezechiel twierdzi wręcz, że symboliczną matką Jerozolimy była Chetytka, w czym odzwierciedla się żywa świadomość dużej liczebności tego ludu w mieście. W zamieszczonych w Księdze Rodzaju opowieściach o patriarchach kilkakrotnie natrafamy na aluzje do Chetytów, ale jest to anachronizm, ponieważ w czasach patriarchów Chetytów jeszcze nie było. Tradycje o patriarchach były przekazywane ustnie i pewną część kontaktów z lokalną ludnością przypisano Chetytom, którzy w późniejszych pokoleniach stali się znaczącą grupą w kraju.
Na obrazku: część architektury wykonanej przez Chetytów, nazwana "Wędrówką bogów"
Występują w Biblii: Rdz 23:3-20; 36:2; 1Krl 10:29; Ez 16:3