Gedeon

 Znaczenie imienia: burzyciel, niszczyciel

Fakty biblijne

Gedeon, zwany również Jerubaalem, syn Joasza, piąty z dwunastu sędziów wymienionych w Księdze Sędziów, pochodził z pokolenia Manassesa.
Gedeon w tajemnicy młócił swoje zboże, gdy anioł Boży wezwał go do ratowania Izraela przed Madianitami (plemię nomadów z Synaju). Anioł potwierdził powołanie Gedeona w niezwykły sposób paląc złożoną przez niego ofiarę. Następnie Bóg kazał mu zburzyć ołtarz Baala. Gedeon uczynił to nocą, z obawy przed rodziną i mieszkańcami miasta Ofra. Gdy rano jego czyn wyszedł na jaw, ojciec Gedeona wziął go w obronę. Aby się upewnić, że to rzeczywiście Bóg go wzywa, Gedeon przeprowadził dwie próby, wykładając owcze runo na klepisko i prosząc Boga o cud.
Bóg dwa razy dał znak, o który prosił, wtedy Gedeona ogarnął Duch Boży i wybrał 300 ludzi z tysięcy, którzy ruszyli za nim. Podzielił ich na trzy grupy. Uzbrojeni w rogi, puste dzbany i pochodnie zaskoczyli w nocy nieprzyjaciela okrzykiem: „Za Pana i za Gedeona”. W obozie Madianitów wybuchła panika. Zaczęli walczyć  jeden przeciwko drugiemu, potem rzucili się do ucieczki. Izraelici ruszyli w pogoń za nimi.
Gedeon prowadził świętą wojnę, a sam Bóg dał mu zwycięstwo. Zwycięstwo było pełne i Gedeon sprowadził na ziemie Izraela pokój na czterdzieści lat.
Gedeon odrzucił proponowaną mu koronę królewską, motywując to tym, że to Jahwe panuje nad Izraelem. Popełnił jednak błąd, stawiając posąg w mieście, co stało się pułapką dla niego i mieszkańców Ofry.
Umarł dożywszy szczęśliwej starości, jako ojciec siedemdziesięciu synów. Po jego śmierci, pod rządami jego syna Abimeleka, w Izraelu znów zaczęło się szerzyć bałwochwalstwo.

Apostoł Paweł nazwał go "bohaterem wiary".

Wersety biblijne

Sdz 6-8, Hebr 11,32