Moabici

Jak podaje Biblia Moabici byli spokrewnieni z Izraelitami poprzez ich przodka Lota będącego bratankiem Abrahama. Zamieszkiwali tereny na wschód od Morza Martwego i na południe od potoku Arnon. Zanim jednak osiedlili się na wcześniej wspomnianym terenie prowadzili tryb życia nomadów. Osiedlenie Moabitów nastąpiło około XIII w pne, na terenach zamieszkałych wcześniej przez lud zwany Emitami.

Mobici czcili bóstwo Kemosza, spalając mu w ofierze żywe dzieci. Podobnie jak w przypadku wielu innych ludów ich religia zawierała kult płodności, który związany był z rytualną prostytucją.

Często prowadzili wojny z Izraelem. Kresem ich niepodległości były rządy obranego przez Boga króla Dawida. Stan taki trwał do czasu Izraelskiego króla Jorama, za którego Moabici się zbuntowali i uniezależnili.

W czasie najazdu Babilońskiego króla Nabukanezara na Jerozolimę w VI w pne. w skład jego armii wchodzili również Moabici, z czego można wnioskować, iż byli wtedy uzależnieni od Babilonu. Od 105 r. pne Moab wszedł w skład rzymskiej prowincji Arabia.

W historii biblijnej król Moabu, Balak wysłał starszych i książęta do proroka Bileama, by ten przeklął Izrael, jednak plany jego zostały przez Boga udaremnione.

Moabitką była jedna z bohaterek biblijnych, która miała zaszczyt wejść do rodowodu Chrystusa – Rut Moabitka.

Na obrazku: postać czworonożnego boga Hadad i delikatne okrągłe gliniane naczynia używane w świętych obrzędach Moabitów, znalezione w świątyni moabskiej Khirbat'Ataroz.

Występują w Biblii: Rdz 19:37; Lb 22:4; Sdz 3:12-17; Rt 1:1-6.22; 4:5; 2Krl 23:13; Am 2:1-2