Księga Kapłańska

Nazwa:

Księga ta należy do większej całości zwanej "pięcioksięgiem" i obejmującej pierwszych pięć ksiąg Starego Testamentu. Nosi różne nazwy. Hebrajska Biblia nazywa ją od pierwszych słów "Wajjiqra" Septuaginta natomiast “Leviticus". Protestanci zwą ją “Trzecią księgą Mojżeszową", a katolicy księgą "Kapłańską".

Treść:

Cała treść księgi wypełniona jest prawami i przepisami dotyczącymi zarówno kapłanów pochodzących z jednego z plemion żydowskich (Lewitów) jak i ludu. Regulują one sprawy związane ze składaniem ofiar, darów, służby kapłańskiej, dziesięcin, kultowej czystości i nieczystości, jak też regulują sprawy związane z obchodzonymi świętami. Ideą przewodnią jest przedstawienie relacji między grzesznikiem a Bogiem, uzmysłowienie potrzeby świętości w kontakcie ze Stwórcą, oraz potrzeby ofiary za grzech w celu odpuszczenia win, co wskazywało na przyszłą rolę Mesjasza - Jezusa Chrystusa.

Autorstwo:

Wg biblijnego przekazu autorstwo przypada wielkiemu żydowskiemu przywódcy i prorokowi Mojżeszowi. Dopiero w ostatnich czasach powstały wątpliwości co do jego autorstwa. Jednakże same wypowiedzi Chrystusa wskazują, że księgę Kapłańską napisał Mojżesz (w Mat.8,4 powołuje się na prawo z 3 Moj.14,3.10).

Tło historyczne:

Księga obejmuje swą treścią zaledwie 30 dni w drugim roku od wyjścia Izraelitów z Egiptu, tj. w roku 1444 pne. W ciągu tego jednego miesiąca jaki upłynął od poświęcenia świątyni i rozpoczęcia regularnej służby, Mojżesz otrzymał instrukcje dotyczące ofiar i kapłaństwa. W tym czasie w Egipcie, Mezopotamii i Palestynie życie płynęło burzliwym nurtem. Szczególnie krwawe były wyprawy faraona Amenhotepa II i Thotmesa IV do Palestyny i Syrii.

Czas i miejsce powstania księgi:

Księga ta łącznie z całym pięcioksięgiem powstała podczas wędrówki narodu Izraelskiego po pustyni, w drodze z Egiptu do ziemi Obiecanej, tj. około 1500 rok pne.

Podział księgi:

Wstęp: 1,1.2.

1. Wezwanie Mojżesza: 1,1.
2. Polecenie: 1,2.

I.   Ofiary: 1,2—7,38.

1. Ofiary całopalne: 1,1—17.
2. Ofiary pokarmowe: 2,1—16.
3. Ofiary biesiadne: 3,1—17.
4. Ofiary przebłagalne: 4,1—5,13.
5. Ofiary pokutne: 5,14—19.
6. Przepisy uzupełniające: 6,1—7,38.

II.   Kapłaństwo: 8,1—10,20.

1. Wprowadzenie Aarona i jego synów w czynności kapłańskie: 8,1—36.
2. Początek posługi Aarona: 9,1—24.
3. Przestępstwo   synów   Aarona   i   dodatkowe   przepisy: 10,1—20.

III.    Prawo czystości: 11,1—16,34.

1. Zwierzęta czyste i nieczyste: 11,1—47.
2. Przepisy dotyczące czystości położnic:  12,1—8.
3. Przepisy dotyczące trądu: 13,1—14,57.
4. Nieczystości seksualne: 15,1—38.
5. Dzień oczyszczenia: 16,1—34.

IV.    Prawo świętości:

1. Przepisy ogólne: 17,1—18,30.
2. Świętość życia codziennego: 19,1—37.
3. Kary za niezachowanie świętości: 20,1—27.
4. Świętość kapłanów: 21,1—24.
5. Świętość darów i ofiar: 22,1—33.
6. Czasy święte: 23,1—44.
7. Świecznik i chleby pokładne: 24,1—9.
8. Różne kary: 24,10—23.
9. Rok szabatowy i rok jubileuszowy: 25,11—55. 10. Upomnienie końcowe: 26,1—2.

Zakończenie

1. Błogosławieństwo  i przekleństwo:  26,3—46.
2. Spłata ślubów: 27,1—23.
3. Dziesięciny i ich wykup: 27,30—34.

www.znakiczasu.pl