Drugi List św. Piotra
Nazwa:
W najstarszych manuskryptach tytuł listu brzmi “Drugi Piotra”. Nazwa dłuższa jest dziełem późniejszym. Kościół Aleksandryjski miał Drugi List św. Piotra w swym kanonie już ok. 200 r. ne.
Treść:
Treścią Drugiego Listu św. Piotra są problemy związane z błędami dotyczącymi bóstwa Chrystusa i Jego powtórnego przyjścia, jak również obrona nauk apostolskich. Po wstępnym pozdrowieniu, ap. Piotr zachęca do wdzięczności za łaski Boże oraz przypomina Jezusową naukę o drugiej paruzji. Potem ostrzega przed fałszywymi nauczycielami. Następnie powraca ponownie do kwestii eschatologicznych, a więc spraw związanych z powtórnym przyjściem Pana i końcem świata. Swój list ap. Piotr kończy wezwaniem do uświęcenia i duchowego wzrostu.
Autorstwo:
Od początku chrześcijaństwa trwały spory co do autora listu, jednak dowody wewnętrzne wskazują na Piotra. Są to między innymi: wzmianka o przemienieniu Pańskim, nawiązanie do innego listu, pierwsze słowa mówiące o Piotrze jako autorze. Odmienny styl i słownictwo może wskazywać na posłużenie się innym sekretarzem, niż w pierwszym liście.
Czas i miejsce powstania księgi:
Prawdopodobnie Piotr napisał list w Rzymie. Przypuszcza się że ten list został napisany po śmierci ap. Pawła, podobnie jak Pierwszy List św. Piotra.
Podział księgi:
Wstęp
- Pozdrowienia: 1,1.2.
- Uwielbienie: 1,3—11.
I. Cel listu: 1,12—21.
- Ugruntowanie w prawdzie: 1,12—15.
- Osobiste świadectwo ap. Piotra: 1,16—18.
- Potwierdzenie Ewangelii w proroctwie: 1,19—21.
II. Ostrzeżenie przed fałszywymi nauczycielami: 2,1—22.
- Fałszywi nauczyciele: 2,1—3,
- Potępienie niezbożnych i wybawienie sprawiedliwych. 2,4—10.
- Natura fałszywych nauczycieli: 2,10—22.
III. Powtórne przyjście Chrystusa: 3,1—16.
- Świadectwo proroków i apostołów: 3,1—2.
- Naśmiewcy: 3,3—7.
- Pewność przyjścia Chrystusa: 3,8—10.
- Napomnienie do świątobliwego życia: 3,11—16.
Zakończenie
- Wezwanie do stateczności chrześcijańskiej: 3,17.
- Wezwanie do duchowego wzrostu: 3,19.
Źródło: Wydawnictwo "Znaki Czasu" Warszawa
www.znakiczasu.pl