Drugi List św. Pawła do Koryntian
Nazwa:
W najstarszych manuskryptach list ten nosi nazwę “Do Koryntianian”. Nazwa pełna “Drugi list św. Pawła do Koryntianian” jest w najstarszych rękopisach nieznana. Stanowi dodatek czasów późniejszych.
Treść:
Treścią Drugiego listu św. Pawła do Koryntianian jest kilka zagadnień wokół których Apostoł grupuje problematykę swojego listu. Powodem napisania Drugiego listu św. Pawła do Koryntianian były wiadomości przyniesione z Koryntu przez Tytusa. List przedstawia uczucia Pawła wobec zboru. Jest w większości subiektywny i personalny.
Autorstwo:
Sprawdziany zewnętrzne i wewnętrzne potwierdzają Pawłowe autorstwo “Drugiego listu do Koryntianian”. Sprawdziany zewnętrzne to wypowiedzi Ojców Kościoła. List obfituje we wzmianki dotyczące Pawła i jego doświadczeń doznanych w Koryncie, a opisanych w jego Pierwszym liście do Koryntian. Wielu biblistów jest zdania, że list ten dostarcza najbardziej dokładnego i wyczerpującego obrazu duchowej sylwetki ap. Pawła, jego osobowości, usposobienia i charakteru.
Tło historyczne:
Przypuszczalnie Ap. Paweł odwiedził trzykrotnie zbór w Koryncie. Napisał i wysłał tam trzy, a może cztery listy, z których znane są tylko dwa. Weszły one w skład kanonu nowotestamentowego. Z Efezu, gdzie napisany został I list do Koryntianian ap. Paweł udał się do Troady, gdzie oczekiwał Tytusa, a zwłaszcza jego sprawozdania o sytuacji w zborze korynckim. Ponieważ jednak Tytus nie przybył, ap. Paweł podążył do Macedonii i tam dopiero w Filipach spotkał Tytusa. Tytus przyniósł wiadomości, które były bezpośrednią przyczyną napisania II listu do Koryntianian w Macedonii, w lecie ok. 57 roku ne.
Podział księgi:
Wstęp
- Pozdrowienie: 1,2.
- Wyrazy dziękczynienia Bogu: 1,3—11.
I. Otrzymane relacje o zborze korynckim: 1,12—7,12.
- Wyjaśnienie zmiany podróży: 1,12—2,4.
- Rada na temat postępowania wobec jawnogrzeszników: 2,5—11.
- Niepokój i radość ze stosunków zborowych: 2,12—17.
- Apostolskie uwierzytelnienie: 3,1—4.
- Źródła apostolskiego posłannictwa Pawła: 4,5—10.
- Służba pojednania: 5,11—6,10.
- Wezwanie Koryntian do odłączenia się od złoczyńców: 6,11—7,1.
- Radość Pawła z przyjaznego przyjęcia Tytusa: 7,2—16
II. Kolekta na potrzeby chrześcijan w Judei: 8,1—9,15.
- Dobroczynność w Macedoni: 8,1—6.
- Przykład samego Chrystusa: 8,7—15.
- Polecenie zborowi Tytusa: 8,16—24.
- Wezwanie Koryntian do ofiarności: 10,1—13,10.
III. Obrona apostolstwa: 10,1—13,10.
- Replika skierowana do kwestionujących jego apostolstwo: 10,1—12.
- Zbór koryncki rezultatem pracy Pawła: 10,13—18.
- Znaki odróżniające prawdziwych apostołów: 11,1—12,12.
- Końcowy apel do niepokutujących: 12,13—13,10.
Zakończenie: .13,11—14.
- Życzenia: 13,11.
- Pozdrowienia: 13,12.
- Błogosławieństwo: 13,13.
Źródło: Wydawnictwo "Znaki Czasu" Warszawa
www.znakiczasu.pl