Znaczenie imienia: „sługa Jahwe” lub „żyjący w Jahwe”

Fakty biblijne

Był dowódcą armii izraelskiej za króla Eli, a następnie królem północnego królestwa Izraela.

Podczas oblężenia Gibbetonu w Dan, po śmierci Eli z rąk Zimriego, wojsko obwołało Omriego królem (1 Krl 16,15–16). Po siedmiu dniach panowania Zimri zginął, podpalając pałac w Tirsie. Część ludu jednak poparła Tibniego, co doprowadziło do czteroletniej wojny domowej. Ostatecznie Tibni zginął, a Omri objął pełnię władzy.

Omri panował 12 lat (ok. 931–919 r. p.n.e.). Początkowo rezydował w Tirsie, lecz następnie kupił od Szemera wzgórze Szomron (Samarię) za dwa talenty srebra i zbudował tam nową stolicę – Samarię (1 Krl 16,24). Król ten umocnił państwo, zawierając sojusz z Aramejczykami z Damaszku oraz z Fenicianami, poprzez małżeństwo swego syna Achaba z Jezabel, córką króla Etbaala z Sydonu.

Choć Omri był zdolnym i potężnym władcą, Biblia ocenia go negatywnie, gdyż „postępował w grzechach Jeroboama”, utrwalając kult cielców (1 Krl 16,25–26). Prorok Micheasz wspomina o „ustawach Omriego” (Mi 6,16), symbolizujących nieprawość i odstępstwo od Boga.

Dynastia Omriego przetrwała cztery pokolenia, aż do obalenia przez Jehu (2 Krl 9–10). W źródłach asyryjskich Izrael długo nazywano „Domem Omriego” (Bit-Humri), co potwierdza jego historyczne znaczenie.

 

Wersety biblijne

1 Krl 16,15–28; 2 Krl 8,26; 2 Krn 22,2; Micheasza 6,16