Znaczenie imienia: zwycięzca ludu (nikē – zwycięstwo, dēmos – lud)

Fakty biblijne

Był faryzeuszem, uczonym w Piśmie i członkiem Sanhedrynu – najwyższej rady religijnej Żydów. Ewangelista nazywa go wręcz „nauczycielem w Izraelu” (J 3,10), co wskazuje na jego autorytet w sprawach Prawa.

Po raz pierwszy pojawia się w Ewangelii Jana 3,1–21, gdzie pod osłoną nocy przychodzi, aby porozmawiać z Jezusem. Zadaje Mu pytania o nowe narodzenie i życie wieczne. To w tej rozmowie Jezus wypowiada słowa, które stały się jednym z fundamentów chrześcijańskiego orędzia: „Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał...” (J 3,16). Nocna wizyta Nikodema pokazuje jego szczere poszukiwanie prawdy, ale także ostrożność wobec opinii innych faryzeuszy.

Drugi raz Nikodem pojawia się w J 7,50–52, w trakcie obrad Sanhedrynu. Wobec prób pochopnego osądzenia Jezusa Nikodem staje w Jego obronie, przypominając, że zgodnie z Prawem nie wolno potępiać człowieka, zanim się go nie wysłucha. Nie wyznaje jeszcze otwarcie wiary, ale jego słowa pokazują rosnącą sympatię do Nauczyciela z Nazaretu.

Najbardziej wzruszająca scena z udziałem Nikodema znajduje się w J 19,39–42. Po śmierci Jezusa na krzyżu, Nikodem jawnie przychodzi do grobu, przynosząc około stu funtów mirry i aloesu, aby namaścić ciało. Wraz z Józefem z Arymatei dokonuje pochówku. To wyraźny znak odwagi i świadectwo jego więzi z Jezusem – Nikodem, który wcześniej przyszedł nocą, teraz występuje w świetle dnia.

Wersety biblijne

Jan 3,1–21; Jan 7,50–52; Jan 19,39–42