Języki biblijne

Język hebrajski

Jest to język który naukowcy zaliczają do grupy języków semickich. Posługiwały się nim ludy kananejskie. W języku tym spisanych zostało większość ksiąg Starego Testamentu.

Do momentu uprowadzenia żydów do niewoli babilońskiej (587 r pne.) był on w powszechnym użytku, lecz w czasie pobytu w Babilonie izraelici przejęli i zaczęli posługiwać się językiem aramejskim, który wyparł hebrajski z codziennego użytku. Pozostał natomiast jako język liturgiczny, którym posługiwano się podczas obrzędów religijnych w świątyni i synagogach. Po powstaniu współczesnego państwa Izraelskiego na nowo stał się językiem powszechnym.

W tekstach hebrajskich nie stosuje się samogłosek: zapis jest utrwalony przy pomocy samych spółgłosek. Aby ułatwić odczytywanie tekstów wprowadzono specjalny system znaków zwany punktacją.

Język aramejski

Język ten należy do grupy języków semickich, był powszechnie używany na bliskim Wschodzie. W czasie niewoli babilońskiej wyparł hebrajski z powszechnego użytku. Jest to język, którym posługiwał się Jezus i apostołowie. Użyty był w księdze Ezdrasza oraz w księdze Daniela,  pojedyncze słowa występują również w Ewangeliach.

Pierwszy zwrot aramejski spotykamy już w księdze Rodzaju gdzie w 31 rozdz. i 47 wierszu Laban używa aramejskiego słowa Jegar Sahaduta. Obecnie pozostały już tylko nieliczne wioski w Iraku i Syrii które posługują się tym językiem.

Język grecki

W tym języku został spisany Nowy Testament, choć pojedyncze słowa greckie trafiają się i w starotestamentowej księdze Daniela.

Pierwotnie był językiem, którym posługiwali się Grecy, lecz na skutek podbojów Aleksandra Macedońskiego stał się powszechnie używany w krajach bliskiego Wschodu, wykształcił szereg dialektów, z których najpowszechniejszym stał się tzw. dialekt Coine, który został praktycznie językiem międzynarodowym. W tym to dialekcie spisany został Nowy Testament.

Język ojczysty Jezusa

W czasach Nowego Testamentu w Palestynie posługiwano się równolegle czterema językami: hebrajskim, aramejskim, greckim i łacińskim. Powstaje pytanie: który z nich był ojczystym językiem Jezusa?

Aramejski był językiem dyplomacji starożytnego Bliskiego Wschodu, językiem powszechnym, obiegowym. W języku hebrajskim został spisany Stary Testament, był to język synagogi, kultu i religii. Greka była językiem kultury, posługiwano się nią od czasów najazdu Aleksandra Wielkiego. Łacina była natomiast językiem najeźdźców.

Ewangelie dowodzą, że Jezus posługiwał się każdym z tych języków. Jednak Jego językiem ojczystym był aramejski. Świadczą o tym słowa Psalmu 22 wypowiedziane przez Niego na krzyżu (a zapisane przez Mateusza i Marka): Eli, Eli, lema sabachthani (Boże mój Boże mój czemuś mnie opuścił) – zwykle bowiem człowiek wyraża cierpienie w języku, w którym został wychowany, w języku matki.