Księga Liczb

Nazwa:

Nazwa "Czwarta Księga Mojżeszowa" jest nazwą popularną najbardziej w środowiskach protestanckich. Kościół Katolicki używa natomiast nazwy "Liczb". W Septuagincje jest mowa o księdze "Aritmoi", zaś żydowska nazwa została zaczerpnięta od pierwszego zwrotu tej księgi i brzmi "Bammidbar". Księga wchodzi w skład większej całości zwanej Pięcioksięgiem. Co do współczesnych poglądów dotyczących ksiąg Mojżeszowych wspomniane jest o nich w komentarzu do 1 księgi Mojżeszowej.

Treść:

Treść księgi obejmuje okres 38 lat od końcowego okresu pobytu pod górą Synaj aż po ostatni okres pobytu na pustyni. Zawiera opisy problemów jakie w tym czasie zaistniały w społeczności żydowskiej. Znajdujemy tu również wiele praw regulujących życie i kult Izraelitów. Treściowo Księga Liczb jest kontynuacją wcześniejszych trzech ksiąg pięcioksięgu. Ideą przewodnią jest wywyższenie Boga jako tego który mimo ludzkiego buntu i niewierności, mieszka nadal wśród swego ludu i nim się opiekuje.

Autorstwo:

Przez całe wieki cała tradycja żydowska jak i chrześcijańska za autora tej księgi jednomyślnie uznawała Mojżesza, przywódcę i proroka przez którego Bóg dokonał przepowiedzianego wcześniej wyzwolenia z niewoli egipskiej i doprowadzenia swego ludu do oczekiwanej ziemi obiecanej, przez którego też Bóg dał ludziom swe prawa podczas postoju Izraelitów pod górą Synaj. Dowodem wewnętrznym wskazującym na autorstwo mojżeszowe jest ciągłość treściowa w stosunku do dotychczasowej relacji pism.

Tło historyczne:

Na arenie dziejowej świata drugiej połowy XV wieku pne. rozgrywały się burzliwe wydarzenia. Egipt osiąga szczyt swej potęgi, z którego powoli będzie się staczał. Przełomowym momentem jest wstąpienie w roku 1417 pne.na tron Amenhotepa III.

Czas i miejsce powstania księgi:

Księga ta łącznie z całym pięcioksięgiem powstała podczas wędrówki narodu Izraelskiego po pustyni, w drodze z Egiptu do ziemi Obiecanej, tj. około 1500 rok pne.

Podział księgi:

Wstęp:

1. Boże wystąpienie: 1,1.
2. Polecenie dokonania    pierwszego    spisu    mężczyzn: 1,2—16.
3. I.  Przeprowadzenie spisu: 1,17—2,34.
4. Czynności spisowe: 1,17—19.
5. Dane spisu ludności: 1,20—24.
6. Rozmieszczanie pokoleń w obozie: 2,1—34.

II.  Pokolenie Lewiego: 3,1—4,49.

1. Kapłani: 3,1—4.
2. Obowiązki Lewitów: 3,5—10.
3. Wybór Lewitów: 3,11—13.
4. Rola Lewitów: 3,14—39.
5. Lewici w miejsce pierworodnych: 3,40—51.
6. Kehatyci: 4,1—20.
7. Gerszonici: 4,21—28.
8. Meraryci: 4,29—33.
9. Spis Lewitów: 4,34—39.

III.    Dodatkowe przepisy prawne: 5,1—8,26.

1. Izolacja nieczystych: 5,1—4.
2. Zwrot dobra nieprawnie zabranego: 5,5—10.
3. Ofiara za posądzenie: 5,11—31.
4. Nazirat: 6,1—27.
5. Dary ofiarne wodzów pokoleń: 7,1—89.
6. Lampy świecznika: 8,1—4.
7. Oczyszczenie Lewitów: 8,5—26.

IV.    Pascha i wymarsz: 9,1—10,36.

1. Czas Paschy: 9,1—5.
2. Wypadki szczególne: 9,6—14.
3. Obłok jako znak obecności: 9,15—23.
4. Przepisy o trąbach: 10,1—10.
5. Porządek marszu: 10,11—28.
6. Mojżesz i Chobab: 10,29—36.

V.  Etapy marszu na pustyni: 11,1—14,45.

1. Tabera: 11,1—3.
2. Narzekanie ludu: 11,4—15.
3. Odpowiedź Pana: 11,16—23.
4. Siedemdziesięciu starszych: 11,24—35.
5. Chaserot. Narzekania Miriam i Aarona:  12,1—16.
6. Wysłanie wywiadowców do Kanaanu:  13,1—33.
7. Bunt Izraelitów: 14,1—45.

VI.   Przepisy dotyczące ofiar i postępowania:  15,1—19,22.

1. Ofiary z pokarmów i płynów: 15,1—16.
2. Pierwociny chleba: 15,17—21.
3. Wynagrodzenie za grzech zniewagi: 15,22—31.
4. Naruszenie szabatu: 15,32—36.
5. Frędzle przy szatach: 15,37—41.
6. Bunt Koracha, Datana  i Abirama:   16,1—26.
7. Kapłan jako pośrednik: 16,27—18,19.
8. Cześć należna Lewitom: 18,20—24.
9. Dziesięciny: 18,25—32.

10.    Popiół z czerwonej jałowicy: 19,1—10.

1. Zaciągnięcie nieczystości: 19,11—18.
2. Rytualna woda oczyszczenia: 19,19—22.

VII.   Od Kadesz do Moabu: 20,1—26,18.

1. Wody Meriba: 20,1—11.
2. Ukaranie Mojżesza i Aarona: 20,12—13.
3. Edom odmawia Izraelowi przejścia: 20,14—21.
4. Śmierć Aarona: 20,22—29.
5. Zajęcie miasta Charma: 21,1—3.
6. Jadowite węże: 21,4—9.
7. Marsz w kierunku Zajordania: 21,10—20.
8. Podbój Zajordanii: 21,21—22,1.
9. Król Moabu wzywa Bileama: 22,2—24,25. 10. Izrael w Peor: 25,1—18.

VIII.  Nowe rozporządzenia: 25,19—32,42.

1. Spis: 25,19—26,65.
2. Wyposażenie  „córek dziedziczących": 27,1—11.
3. Jozue wodzem: 27,12—23.
4. Przepisy o ofiarach (codziennych, w szabat, przy nowiu księżyca, na święto Paschy, święto Tygodni, siódmego dnia nowiu, w Dzień Przebłagania): 28,1—29,11.
5. Święto Namiotów: 29,12—30,1.
6. Prawo o ślubach: 30,2—17.
7. Wojna święta przeciw Madianitom: 31,1—24.
8. Podział zdobyczy: 31,25—34.

IX.   W Zajordanii.

1. Podział: 32,1—42.
2. Poszczególne etapy wyjścia: 33,1—49,
3. Boży nakaz co do podziału Kanaanu: 33,50—56.
4. Granice Kanaanu: 34,1—5.
5. Przewodniczący podziału: 34,16—29.
6. Dział Lewitów: 35,1—8.
7. Miasta ucieczki: 35,9—34.
8. Dziedzictwo kobiet zamężnych: 36,1—12.

Zakończenie

1. Przykazania: 36,13.
2. Miejsce nadania: 36,13.

www.znakiczasu.pl