List św. Pawła do Tytusa
Nazwa:
W najstarszym manuskrypcie nazwa listu brzmi “Do Tytusa”. Obecna nazwa jest dziełem późniejszym.
Treść:
Treścią listu św. Pawła do Tytusa są sprawy natury organizacyjnej i pasterskiej. List poleca praktyczne rady związane z pasterstwem. Paweł poucza młodego kazniodzieję o sposobie pstępowania. Było to potrzebne zwłaszcza tym bardziej, że na Krecie zaczęły się pojawiać jednostki judaizujace, niepokojące zbór. List posiada charakter pasterski, skierowany był do jednej osoby.
Autorstwo:
niektórzy krytycy biblijni odmawiają ap. Pawłowi autorstwa tego listu, ale nie ma poważnych argumentów przemawiających przeciw Pawłowemu autorstwu listu. Zdecydowana większość współczesnych biblistów opowiada się za ap. Pawłem.
Tło historyczne:
List do Tytusa został napisany między pierwszym uwięzieniem (61-63) a drugim uwięzieniem (66-67) Pawła, po odwiedzeniu Krety, gdzie Tytus pozostał , przypuszczalnie w Macedonii być może w lecie 65 zanim udał się ap. Paweł do Nikopolis. Tytus znajdował się wtedy na Krecie. Pozostawił go tam ap. Paweł , gdy podczas wizytacji pasterskich razem z Tytusem odwiedził także Kretę. Ap. Paweł teraz zamierza udać się do Nikopolis w Epirze, aby przezimować, i tam właśnie wzywa Tytusa.
Podział księgi:
Wstęp
- Uroczysta prezentacja autora: 1,1—3.
- Pozdrowienia: 1,4.
I. Rady pasterskie: 1,5—3,3.
- Kwalifikacje biskupie: 1,5—9.
- Postępowanie z fałszywymi nauczycielami: 1,10—16.
- Zdrowe nauki: 2,1—15.
- Obywatelskie obowiązki wiernych: 3,1—3.
II. Zbawienie następstwem miłości: 3,4—7.
- Usprawiedliwieni z łaski: 3,4.5.
- Uświęceni mocą Ducha Świętego: 3,5.6.
- Przeznaczeni do żywota wiecznego: 3,7.
III. Chrześcijańskie życie: 3,8—11.
- Powołani do dobrych uczynków: 3,8.
- Należy unikać rzeczy niepotrzebnych: 3,9—11.
Zakończenie
- Wezwanie do Nikopolis: 3,12.
- Wyposażenie na drogę Zenasa i Apollosa: 3,13—14.
- Pozdrowienia i życzenia: 3,15.
Źródło: Wydawnictwo "Znaki Czasu" Warszawa
www.znakiczasu.pl