Piotr (apostoł)
Znaczenie imienia: skała, kamień
Fakty biblijne
Piotr - jeden z dwunastu wybranych przez Jezusa apostołów. Na imię miał Szymon, jednakże bardziej znany jest pod imieniem Piotr, ktore nadał mu Jezus dwukrotnie - raz, podczas pierwszego spotkania w Betabarze, gdzie przyprowadził go do Jezusa jego brat Andrzej (J 1,42), drugi raz po jego wyznaniu wiary w Nauczyciela jako Chrystusa, Syna Boga Żywego (Mat 16,18).
Jezus stwierdził wtedy, że objawił to Szymonowi sam Bóg i będzie ta prawda filarem kościoła Chrystusowego.
O tym nawet wspomina Piotr w swej pierwszej przemowie przed kapłanami w Dziejach Apostolskich 4,10-12:
"...stało się to w imieniu Jezusa Chrystusa Nazareńskiego, którego wy ukrzyżowaliście, którego Bóg wzbudził z martwych; dzięki niemu ten oto stoi zdrów przed wami. On to jest owym kamieniem odrzuconym przez was, budujących, On stał się kamieniem węgielnym. I nie ma w nikim innym zbawienia; albowiem nie ma żadnego innego imienia pod niebem, danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni"
jak również w swoim pierwszym liście, mówiąc: "Przystąpcie do niego, do kamienia żywego, przez ludzi wprawdzie odrzuconego, lecz przez Boga wybranego jako kosztowny. I wy sami jako kamienie żywe budujcie się w dom duchowy" (1 P 2,3-8)
Naukę tę przekazał również Pawłowi z Tarsu, co ten wyraził w Liście do Efezjan 2,20: "Zbudowani (jesteście) na fundamencie apostołów i proroków, którego kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus..."
Zanim jednak Piotr poznał Mesjasza, był rybakiem z Betsaidy (J 1,44), gdzie wraz z bratem Andrzejem i swym ojcem Janem utrzymywał się z łowienia ryb. Był żonaty, jego teściowa została uleczona przez Jezusa z gorączki (Mat. 8,14), a żona często towarzyszyła mu podczas misyjnych podróży (1 Kor 9,5).
Miał dom w Kafarnaum, gdzie mieszkał z całą rodziną (Mk 1,29; Mat 8,14).
Przyjaźnił się z Jakubem i Janem, synami Zebedeusza, razem z nimi łowiąc ryby, wszyscy oni zostali powołani do "łowienia ludzi" (Mat 4,18-22).
Zanim Piotr został apostołem, wraz z innymi uczniami był świadkiem wielu nauk, cudów i uzdrowień Jezusa, między innymi uzdrowienia opętanego, trędowatego, teściowej Piotra i wielu innych, przeobrażenia wody w wino na weselu w Kanie Galilejskiej.
Podczas cudu wskrzeszenia córki Jaira Jezus po raz pierwszy wyróżnił trzech apostołów: Piotra, Jakuba i Jana, jedynie im pozwalając być tego świadkami (Łuk 8,51), podobnie uczynił na Górze Przemienienia (Łuk 9,28) i w Getsemane podczas modlitwy przed samym pojmaniem (Mk 14,32-35).
Piotr miał bardzo porywczy i gwałtowny charakter, podobnie jak Jan i Jakub, którzy byli nazywani "Synami Gromu".
To on jako jedyny zaryzykował spacer po wodzie (Mat 14,28-31), w czasie pojmania Jezusa zaatakował jednego ze sług arcykapłana, Malchusa i odciął mu ucho. Jednak mimo depresji spowodowanej zaparciem się Jezusa na świątynnym dziedzińcu na wieść, że zmartwychwstały Jezus stoi na brzegu tylko on rzucił się z łodzi w morze, by być jak najszybciej przy swoim Nauczycielu.
Charakter Piotra kształtował się w blasku nauk i działalności Jezusa, od początku cechował się wiarą i żarliwością.
Jego pierwsze wyznanie: "Mistrzu, całą noc ciężko pracując, nic nie złowiliśmy; ale na Słowo twoje zarzucę sieci" towarzyszyło mu przez całe życie. Niezwykła jest również wypowiedź Jezusa, jaką skierował do Piotra podczas Ostatniej Wieczerzy:
"Szymonie, Szymonie, oto szatan wyprosił sobie, żeby was przesiać jak pszenicę. Ja zaś prosiłem za tobą, aby nie ustała wiara twoja, a ty, gdy się kiedyś nawrócisz, utwierdzaj braci swoich." (Łuk. 22,31-32)
Tak też się stało. Po zaparciu się Jezusa, Piotr nie poddał się rozpaczy jak Judasz i nie targnął się na swoje życie, ale z głębokim oddaniem wyznał swemu Mistrzowi miłość (J 21,15). Był też pierwszym, który wygłosił kazanie do zebranych tłumów po wylaniu Ducha Świętego w dniu Zielonych Świąt. Razem z Janem dwukrotnie bronił wiary w Jezusa przed Radą Najwyższą, odkrył grzechy chciwego Ananiasza i Safiry, potępił przekupstwo czarnoksiężnika Szymona, wskrzesił Tabitę.
Uzdrowił Eneasza z Liddy, który był sparaliżowany.
Zlikwidował podziały między żydami a poganami przyjmując gościnę w domu rzymianina Korneliusza, czym ułatwił Pawłowi możliwość nauczania "nieobrzezanych", jednak jego działalność miała rozwijać się przede wszystkim pośród żydów (Galacjan 2,7-8).
Był pojmany przez Heroda, ale został cudownie uwolniony przez Anioła.
Znane nam są dwa jego listy, z których drugi został napisany tuż przed śmiercią Piotra, objawioną mu przez samego Chrystusa (2P 1,14).
Wersety biblijne
J 1,42-44; Mat 14,28-29; Mat 17,1-4.24-25;