Geografia Izraela

Pasma górskie

 kategoria: Atlasy biblijne   dział: Geografia Izraela

Ararat

Góry Ararat, miejsce lądowania arki Noego (Księga Rodzaju 8,4), znajdują się we wschodniej Armenii, mniej więcej w połowie drogi pomiędzy morzami Kaspijskim i Czarnym. Tradycja podaje, że arka Noego osiadła na podwójnym szczycie górskim, zwanym przez Turków Agri Dagh (góra boleści), wyrastającym z równiny Aras na ponad 5100 m, ona sama zaś znajduje się prawie 900 m n.p.m. Kurdowie nazywają zwyczajowo Ararat, Koh-i-Nu (Góra Noego). Rozciągający się dookoła teren obejmuje ziemie pochodzenia wulkanicznego — lawowe, które z tego powodu są w zdecydowanej większości niezamieszkałe.

Zagros

Góry Zagros, położone na wschód od rzeki Tygrys, biegną z północnego zachodu w kierunku południowo-wschodnim, równolegle do starożytnej Asyrii i Elamu. Ich przeciętna wysokość wynosi około 2700 m. Góry Zagros tworzą tradycyjną granicę pomiędzy Asyrią i Media.

Taurus

Góry Taurus (czyli srebrne), usytuowane wzdłuż południowego wybrzeża Azji Mniejszej, osiągają wysokość około 3700 m. Pasmo Taurusu można przekroczyć przez Wrota Cylicyjskie, znajdujące się na północ od Tarsu, miejsca urodzenia Pawła. Stanowią one ważne przejście wiodące do serca Azji Mniejszej. Pasmo zawiera wiele złóż mineralnych, łącznie ze srebrem, z powodu którego otrzymało swą nazwę. Na północny wschód od pasma Taurusu rozciąga się łańcuch Anty-Taurusu obejmujący znajdujące się w północnej Syrii góry Aman.

Liban

Góry Libanu, tworzące kontynuację gór Taurus z Azji Mniejszej, są w rzeczywistości dwoma w przybliżeniu równoległymi pasmami, Libanem na zachodzie i Anty-Libanem na wschodzie. Góry te ciągną się na przestrzeni około 160 km przez Syrię i Palestynę, następnie wiodą przez obszary Palestyny, by ostatecznie zakończyć się nad Zatoką Sueską. Pomiędzy dwoma pasmami Libanu znajduje się żyzna dolina, znana w starożytności jako Coele Syria (Kotlina Syryjska), która to nazwa jest czasami luźno przypisywana całej południowej Syrii i Palestynie z wyjątkiem Fenicji. W Księdze Jozuego 11,17 dolina nazwana jest we właściwym znaczeniu Biq' ath ha-Lebanon (dolina Libanu). Niekiedy wiąże się ją z Bekaa („dolina").
Grzbietem górskim Anty-Libanu, osiągającym wysokość ponad 2700 m, jest góra Hermon ze swoimi pokrytymi śniegiem szczytami, dominująca nad krajobrazem północnego Izraela. Mieszkańcy starożytnego Egiptu i Mezopotamii, podobnie jak Dawid i Salomon, cenili sobie cedry libańskie, których używali w swych budowlach. Niektóre z nich wciąż jeszcze można spotkać na Jebel Makmal, jednym z najwyższych szczytów Libanu (około 3060 m).
Pasmo Libanu biegnie w kierunku południowym, gdzie przechodzi w płaskowyż Górnej Galilei i „pagórkowaty kraj" Dolnej Galilei. Odgałęzieniem pasma, znajdującym się na południe od równiny Jizreel, są góry Karmel. Kontynuacją Libanu jest centralne pasmo górskie ciągnące się przez Samarię i Judeę, podobnie jak góry położone na wschód od Jordanu są przedłużeniem pasma Anty-Libanu, z doliną Jordanu tworzącą rozwinięcie doliny Bekaa.

Portal Biblijny.org - serwis o Bogu i Słowie Bożym. Twórcy serwisu: Masmika & Gani - O portalu - Kontakt
Ta strona używa plików cookies (niezbędnych do prawidłowego działania oraz analitycznych). Odmów Wybierz ciasteczka (więcej informacji)